MEDYALAB - 5. SAYI

9 8 Me dy aL ab Ma r t 2 02 1 8 Me dy aL ab Ma r t 2021 9 neden olabilmekle beraber aynı zaman- da günümüze kadar hiç olmadığı şekilde yaratıcı ve kendine güvenen bireylerin de ortaya çıkmasına zemin hazırlayabilir. Fakat televizyonu ortak izleyen aileden, kişiselleştirilmiş ekranların başına geçen özellikle çocuklar, kendi kişiliklerini bul- mada kendi çevrelerine ya da ailelerine bağımlı olmak durumunda kalmamak- tadır. Bu tam anlamıyla kötü bir gelişme olarak görülmemelidir. Burada önemli olan ve yapılması gereken vurgu bilgisa- yar okuryazarlığı ve bağlı olarak dijital medya okuryazarlığının arttırılmasına yönelik olmalıdır. Aileleriyle izleme alanı paylaşmayan ve görece kontrolsüzce in- ternet kullanan çocukların ve gençlerin iyi birer dijital medya okuryazarı olması gerekmektedir. Bu gereklilik, aileler- in endişelerini gidermenin de yanında gençleri kendi çevresel imkanlarının da dışına çıkmasına ve aşmasına zemin hazırlayabilir. Bu noktada, aile içindeki birliktelik ve iletişim zorlama ile değil gençlerin eleştirel düşünebilme kapa- sitelerini ve farkındalıklarını arttırmak- la mümkün olabilir. Son tahlilde, aileleri parçalayan araçlar değil onu kullanan insanların tutum ve davranışlarıdır. An- cak internet ile beraber David Morley’in ve birçok araştırmacının ortaya koyduğu ev içi televizyon izleme alışkanlıkları geri dönülmesi mümkün olmayacak şekil- de değişmiş ve yeni alışkanlıklar ortaya çıkmıştır. Bırakın beraber izleme alışkan- lıklarını artık odadan odaya anlık iletişim teknolojilerini kullanan insanlar mevcut- tur. Bir nevi, matbaanın keşfinden sonra kitabın bireyselleştirici etkisi internet ile yeniden ortaya çıkmıştır. Kaynaklar Adorno, T. W., & Horkheimer, M. (1997). Dialectic of enlightenment (Vol. 15). Verso. Chomsky, N. (1989). Necessary illusions: Thought control in democratic societies. London: Pluto Press Eco, U. (1989). The open work. Harvard University Press. Ergül, H., Gökalp, E., & Cangöz, İ. (2012). “ Medya ne ki... her şey yalan!’’: kent yoksullarının günlük yaşamında medya. İletişim Yayınları. Ertekin, İ. David Morley’in Aile Televizyonu Araştır- ması Üzerine Bir Saha Çalışması. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 12(2), 117-130. Fiske, J. (2002). Television culture. Rout- ledge. Fiske, J. (2010). Understanding popular cul- ture. Routledge. Herman, E. S., & Chomsky, N. (2010). Manu- facturing consent: The political economy of the mass media. Random House. McLuhan, M., & Fiore, Q. (1967). The medi- um is the message. New York, 123, 126-128. Morley, D. (2005). Family television: Cultural power and domestic leisure. Routledge. Morley, D. G. (1980). The nationwide audi- ence. British Film Institute. Mulvey, L. (1989). Visual pleasure and nar- rative cinema. In Visual and other pleasures (pp. 14-26). Palgrave Macmillan, London. Postman, N. (1985). The disappearance of childhood. Childhood Education, 61(4), 286- 293. T E L E V İ Z Y O N E T K İ L E R İ televizyon